I have come across an article sa CNN.com titled My Faith: How saying a blessing changed my secular family's meals , its about , saying grace before meal.Yung writer ay nagkwento tungkol sa kanyang 3-year old daughter who taught her the idea of saying the blessing bago sila kumain. Ang gustong iemphasize ng writer dito is , kung magpapasalamat ka sa mga grasyang natatanggap mo ,it doesnt have to mention GOD .Pwedeng mo daw pasalamatan ang mga magsasakang nagtanim at umani ng mga gulay at bigas na nasa hapag-kainan naten, ang mga tindera na nagtitinda ng mga pagkaing binibili naten , ang mga driver ng trucks na nagbibyahe ng mga kalakal na binibili natin . Wow! seriousy ? May , mga tao pala talagang ganito ang way of thinking. Pero mas lalo akong naging interesado sa mga komento ng mga nagbasa ng article nato. I was so SHOCKED . Shocked na totoo palang may mga taong hindi naniniwala sa Diyos or yung mga atheists , mga taong naniniwalang walang Diyos or yung mga agnostics , mga taong hindi naniniwala sa relihiyon or may ibang paniniwala.
I remember, there was even a comment na , pang-momolestya daw when you ask a student to pray in a public school, and sa US daw accordnig connectgroup lider namen, you cant worship in a public place or else , madedemanda ka, now i can say it's true pala talaga.
Ngayun ko narerealize ang palaging sinasabe ni Pstr. David Sumrall, na we are so lucky to be living in this country, where we can praise and worship God anywhere. The first time i heard him saying that, napaisip ako na , pwede naman talagang iworship si God anywhere, but now i realize i was wrong nang mabasa ko ang mga comments sa article na to.
Now, what i'm trying to say is , Pastor Sumrall is right. I should be thankful living in a third-world-country whose God is first class. Na may Diyos na , pwede mong sambahin at purihin , kahit san , kahit kailan.
No comments:
Post a Comment